Ik start mijn werkdag achter het bureau. Ik beantwoord vragen via de e-mail en overleg met collega’s, huisartsen en medisch specialisten. Ik verzorg aanvragen voor diverse voorzieningen, zoals dagbesteding en ik zorg ervoor dat alle papieren op orde zijn. Ik ben een verbindende schakel tussen verschillende hulpverleners en instanties.
Vanaf een uur of tien ga ik op huisbezoek. Ik heb een nieuwe aanmelding van een 80-jarige meneer die net de diagnose dementie heeft gekregen bij de arts in het ziekenhuis. Ik bezoek het echtpaar wonend op het platteland. Tijdens mijn binnenkomst komt de hond op mij afgestormd en pruttelt de koffie al. Ik stel mij voor en maak kennis met het echtpaar. Ik probeer een zo goed mogelijk beeld te krijgen wat deze meneer vroeger voor werk gedaan heeft, hoe hun gezin er uit zag en wat zijn interesses zijn.
Mijn doel is om deze meneer zolang mogelijk zelfstandig thuis te laten wonen met zijn vrouw. Per situatie kijk ik wat hiervoor nodig is en waar ik kan helpen. Meneer heeft veel ziekenhuisafspraken staan. Zijn echtgenote is slecht ter been en kan daarom niet mee. Kinderen wonen ver weg en werken allemaal. Ik stel ANWB automaatje voor. Dit is een vervoerservice waarbij vrijwillige chauffeurs minder mobiele plaatsgenoten vervoeren. Het echtpaar kende dit initiatief niet en waren direct enthousiast. Ik rapporteer mijn bezoek en alle afspraken die gemaakt zijn en zoek contact met ANWB Automaatje om een intakegesprek te plannen bij deze meneer.
Er is wel eens weerstand tijdens de eerste kennismaking. Mensen zijn vaak bang voor de beperkingen die de ziekte hen oplegt. Ze vrezen dat ik hen kom testen of beoordelen. Dat idee haal ik zo snel mogelijk van tafel. Ik kijk graag met alle betrokkenen wat er nog wel mogelijk is en hoe iemand met dementie toch zelf zoveel mogelijk de regie kan behouden. Tussendoor bel ik regelmatig met betrokken familieleden, mantelzorgers en andere hulpverleners.
In de middag heb ik nog een huisbezoek bij een 78-jarige mevrouw. Zij woont samen met haar man. Mevrouw heeft alzheimer en accepteert geen hulp, terwijl er wel veel zorgen zijn. Zij heeft een versleten heup en kan hierdoor niet douchen. Ook zijn er twijfels over de inname van haar medicatie en haar voedingstoestand. De huisarts sluit aan bij dit huisbezoek om onze zorgen te bespreken. Haar echtgenoot is overbelast van alle mantelzorgtaken. Nadien heb ik contact met de huisarts en kinderen van mevrouw. Deze situatie kan thuis niet meer. Mevrouw wil niet vrijwillig opgenomen worden. De enigste en volgende stap is een opname via een rechterlijke machtiging. Dit houdt in dat de rechter bepaald of het nog verantwoord is dat mevrouw thuis blijft wonen. Deze procedure wil ik als casemanager het liefst vermijden, maar helaas zie ik in deze situatie geen andere mogelijkheid.
Draait om mensen.
"Bij Beter Thuis Wonen ligt de focus op de mensen zelf,
op hun veerkracht en wat belangrijk is in hun leven,
zodat zij de regie in eigen handen houden.”
